Στο όρος Κουρκούλα του Δήμου Μολάων και τις γύρω απ' αυτό περιοχές, παρατηρούμε φέτος μεγάλη συγκέντρωση αρπακτικών, πιθανότατα λόγω της εγκατάστασης αιολικών πάρκων στα απέναντι όρη, επικαλούμενα και όρη ανατολικής λακωνίας (ευρύτερη περιοχή Ζάρακα) σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο περιοχών του δικτύου ΦΥΣΗ 2000, οπου έχουν καταφθάσει πολύ λιγότερα αρπακτικά από τα προηγούμενα χρόνια.
Οι φωτογραφίες που έχουμε από τις τελευταίες μέρες παρατηρήσεων, το αποδεικνύουν περίτρανα. 
Δεκάδες φωτογραφίες από διάφορα σημεία στο όρος Κουρκούλα και με ελάχιστη χρονική διαφορά μεταξύ τους, όσο δηλαδή διαρκεί μια βόλτα με το αυτοκίνητο στους δρόμους περιμετρικά του όρους (χρονική διάρκεια με τις απαραίτητες στάσεις για φωτογράφιση και παρατήρηση 2 ώρες.Οι παρατηρήσεις στην περιοχή θα συνεχιστούν με την ίδια ένταση. 
Παράλληλα θα προχωρήσουμε τις επόμενες ημέρες στην καταγραφή θέσεων φωλέασης αρπακτικών στην περιοχές ευθύνης μας, με τη συμμετοχή νέων εθελοντών που θα μας ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες στις εξορμήσεις μας.Τσιμπίδης Γρηγόρης
Υπεύθυνος σταθμών πρώτων βοηθειών του ΕΚΠΑΖ,
στους Δήμους Μολάων, Ζάρακα, Μονεμβασίας.
ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Για τα βουνά της Λακωνίας η ΡΑΕ γνωμοδοτεί θετικά,με αποτέλεσμα να καταστραφούν ολοσχερώς με το μέγεθος αυτών των επεμβάσεων, και να γεμίσει η περιοχή καλωδιώσεις σε συνδυασμό με τη σύνδεση πολλών φωτοβολταικών.Αιολικά πάρκα στο Σαγγιά, στο Γαιδουροβούνι που είναι ΖΕΠ σε νατούρα και μάλιστα καταφύγιο άγριας ζωής. 
Επίσης και στο ΙΕΡΟ βουνό των Αρκάδων το Αφροδίσιο όπου γνωρίζουμε από τις εξερευνήσεις μας το Ιερό της Αφροδίτης με τη μαύρη Βρύση, όπου δεν υπάρχει άνεμος. Για το Μπελεχέρι που ο όμιλος μας έχει προσφυγή στο ΣτΕ και επέτυχε αναστολή εργασιών η «πράσινη ανάπτυξη» επιβάλει τη δική της πολιτική βούληση, ενώ η εμπλεκόμενη εταιρεία βρίσκεται στις Εισαγγελίες Ναυπλίου και Σπάρτης για παράνομες διανοίξεις δρόμων. Υπάρχουν και άλλες ενέργειες επεμβάσεων που δρομολογούνται.Ποια είναι η στάση μας, αφού η φύση προίκισε με αυτές τις περιβαλλοντικές αξίες τη Λακωνία μας? 
Το ΣΚ διασχίζουμε με την αρχηγία μου το Σαγγιά από τη Τριανταφυλλιά μέχρι το Νύφι με τον ΕΟΣ Αθήνας και ΕΟΣ Ηλιούπολης, ενώ τις ερχόμενες μέρες με τους σχεδιασμούς αυτούς θα μας διασύρουν διεθνώς.
Με τη λειτουργία των πρώτων αιολικών σταθμών στο Ζάρακα και Μολάους οι αετοί βρέθηκαν να ψάχνουν για σκουλήκια στους κάμπους….
Γιάννης Κοφινάς
Πρόεδρος Σ.Ο.ΠΟΣΕΙΔΩΝ
ΜΙΑ ΤΡΥΦΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Όλοι θυμόμαστε τον γυπαετό στα Αστερούσια όρη της Κρήτης που χτυπήθηκε από την ανεμογεννήτρια.
Η φωτογραφία που μας έστειλαν φίλοι από τους Μολάους, μας θυμίζει τους κινδύνους.
Η ανεμογεννήτρια γυρίζει και το μεγάλο αρπακτικό πετάει ανυποψίαστο.Και να φανταστεί κανείς πως σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν μόνο 60 ζευγάρια σπιζαετών και αυτοί στην Πελοπόνησσο και τα νησιά του Νότιου Αιγαίου.Αγώνας επιβίωσης
Χθες δουλεύοντας στο χωράφι είχα μία παράξενη - πρωτόγνωρη επαφή.Οργώνοντας το χωράφι, σε κάποια στιγμή πέταξε κοντά μου ένας σπιζαετός.Παραξενεύτηκα που ένα μεγάλο αρπακτικό άφησε τις βουνοκορφές και βρέθηκε στους κάμπους.Καταλάβαινα όμως πως η αναζήτηση τροφής ειδικά μετά την καταστροφή που έχουν πάθει τα βουνά μας από μεγάλες πυρκαγιές του παρελθόντος, μπορούσε να το οδηγήσει στους κάμπους.Ο αετός κάθισε σε μία κλάδα ελιάς σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 30 μέτρα, και φαινόταν να μην τον ενοχλεί η παρουσία μου, ούτε και ο θόρυβος της μηχανής του τρακτέρ.Όταν πλησίαζα αρκετά κοντά τότε πετούσε και καθόταν σε κάποιο άλλο δέντρο λίγο παραπέρα.Όταν απομακρυνόμουν και έφθανα στην άλλη άκρη του χωραφιού, ο αετός ξαναπετούσε και ερχόταν κοντά μου.Κάθε φορά οι αποστάσεις μίκραιναν, και το πουλί σηκωνόταν μόνο όταν έφθανα πολύ κοντά, ή όταν τα βλέμματα μας συναντιόταν.Με την άκρη του ματιού μπορούσα να βλέπω πλέον τις λεπτομέρειες του αρπαχτικού.Τα κίτρινα πόδια του, ακόμη και τις λεπτομέρειες του ράμφους του.Μέχρι που σταματούσε το κίτρινο χρώμα, και που άρχιζε το μαύρο.Σε λίγο ήλθε και η απάντηση.
Ο αετός πέταξε από την κλάδα στο έδαφος, και άρχισε να τρώεισκουλήκια και ποντικάκια που αποκάλυπτε το τρακτέρ από το όργωμα στο χώμα.Στενοχωρήθηκα που μου έλλειπε η φωτογραφική για να αιχμαλωτίσειτο περιστατικό.Ο αετός σιγά σιγά αποκτούσε συνήθειες οικόσιτου.Δεν καταλάβαινα αν αυτό ήταν καλό ή κακό.Από τη μία πλευρά έβλεπες την προσαρμογή της ζωής στα καινούργιαδεδομένα.Από την άλλη όμως αυτό δεν ήταν εκφυλισμός του είδους;Ένα περήφανο αρπακτικό των βουνοκορφών, κατεξοχήν κυνηγός, να σέρνεται τροφοσυλλέκτης στους κάμπους πίσω από ένα τρακτέρ;
Το μεσημέρι διέκοψα την εργασία και έφυγα από το χωράφι.Όταν το απόγευμα επέστρεψα, όπως ήταν φυσικό ο αετός έλλειπε.Δεν πέρασαν παραπάνω από 15 λεπτά εργασίας και νάτος ο αετός πάλι δίπλα μου.Βέβαια οι αετοί έχουν πολύ καλή όραση και θα μπορούσε να με εντοπίσεικαι από μακρινή βουνοκορφή.
Όμως τα να μετατρέπονται αρπακτικά - κυνηγοί σε οικόσιτα ίσως είναι
μία ανησυχητική μεταλλαγή των ειδών, που δείχνει εκφυλισμό των ειδών.
Κάτι που το έχουμε δει βεβαίως χρόνια τώρα με τους γλάρους.
Γιάννης Ψαρράκης
Αντιπρόεδρος συλλόγου
ΤΟΥΛΙΠΑ ΓΟΥΛΙΜΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου